Βαρεία υποχρέωσις τίθεται πλειστάκις εις τον Ιατρόν, ή πρόγνωσις περί του συμβησομένου. Πείρα μακρά απαιτείται προς όρθήν πρόγνωσιν, αλλά και πείρα μακρά εδίδαξε πόσον δύσκολος είναι πολλάκις αυτή. Είναι ίσως το σημείον όπερ, περισσότερον παντός αλλού ενίοτε, εκθέτει τον Ιατρόν εις τάς επικρίσεις καί μεμψιμοιρίας των πελατών του. Είναι δυνατόν να συγχωρήσωσιν είς τον Ιατρόν σφάλμα διαγνωστικόν, αλλά προγνωστικόν ποτέ. Εάν απεφάνθη ότι ο άρρωστος θα άποθάνη καί αυτός επιζήση, θα παρελαύνη ενώπιον αυτού ως ζώσα άπόδειξις της πλάνης του. Εάν δε, όπερ χειρότερον ό άρρωστος περί ου έδωσε τάς άριστας διαβεβαιώσεις διασώσεως, άποθάνη, ο θάνατος του ασφαλώς θα αποδοθή είς κακήν διάγνωσιν καί θεραπείαν, διότι δήθεν δεν άπεδόθη ή δέουσα σημασία εις την νόσον και δεν ελήφθησαν αι δέουσαι φροντίδες. Δεν είναι δυνατόν να θέση τις κανόνας προγνώσεως. Η πείρα καί ή επισταμένη παρατήρησις του αρρώστου και ή λεπτομερής άνάλυσις των συμπτωμάτων θέτουσι τους κανόνας της προγνώσεως.
ΙΣΑ. Περιοδικό Αρκάδων υγεία 2003
