Μανώλης Πολυζογόπουλος.Φωτιά και Τσεκούρι λοιπόν στους προσκυνημένους. Μάλιστα! Για να πούμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους…

Φωτιά και Τσεκούρι λοιπόν στους προσκυνημένους. Μάλιστα! Για να πούμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους, γιατί έχουμε πολλή ‘μοβόρικη διάθεση, εδώ μέσα.

Πού ήμασταν συνάδελφοι όταν:
– Παρακολουθούσαμε με απάθεια και «συναδελφική αλληλεγγύη» τα φακελάκια στο ΕΣΥ.
– Δεχόμασταν τον εξευτελιστικό μισθό στο ΕΣΥ, διότι συμπληρώναμε γράφοντας «πλασματικές εφημερίες», τα «παίρναμε» ως «γρηγορόσημο» για να παρακάμψουμε την λίστα αναμονής, βάζαμε την προσωπική μας πελατεία, από το παράνομο ιδιωτικό ιατρείο που διατηρούσαμε ως ΕΣΥτες στις εφημερίες ως «έκτακτα περιστατικά». Στο παράνομο ιδιωτικό ιατρείο, δεν κόψαμε φυσικά ούτε μια απόδειξη και αφήναμε του νόμιμους συναδέλφους με την αγωνία του ΣΔΟΕ, γιατί «εμείς ήμασταν Ωραίοι».
– Δεν καταδικάσαμε κανέναν συνάδελφο για αθέμιτη πρακτική και διαφήμιση. Όσες υποθέσεις ήρθαν στα Πειθαρχικά, θάφτηκαν πανηγυρικά.
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με την κλειστή συνταγογράφηση των ΙΚΑτζήδων και ΤΕΒΕτζήδων. Δεν τολμήσαμε ποτέ να καταγγείλουμε συνάδελφο του ΙΚΑ και του ΤΕΒΕ, που θα άλλαζε τις αγωγές μας, που θα προωθούσε τις εξετάσεις που γράφαμε σε συγκεκριμένα διαγνωστικά κέντρα για να πάρει την μίζα του.
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με την «διαφάνεια» των προσλήψεων σε ΙΚΑ και ΤΕΒΕ. Δεν καταγγείλαμε ποτέ το αντίστοιχο όργιο που γινόταν και που έφτασε το 2004 να «κοστίζει» μια πρόσληψη στο ΙΚΑ 10.000-15.000-20.000 €.
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση των Ταμείων, με τα ταξιδάκια των συναδέλφων, που κουβαλάγανε μέχρι και τις Φιλιππινέζες τους στα 4 σημεία του ορίζοντα για «επιμόρφωση». Υπήρξαν συνάδελφοι που μέχρι και τα τούβλα του νεοαναγειρόμενου σπιτιού τους χρέωναν στις φαρμακευτικές εταιρείες.
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τα σκανδαλώδη προνόμια στρατιωτικών και πανεπιστημιακών ιατρών. Ειδικά με τους τελευταίους η διαπλοκή μας ήταν πάντα τεράστια.
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τον εκβιασμό των πανεπιστημιακών για χορήγηση διατριβής. Πόσοι από εμάς έλαβαν αρνητική απάντηση όταν ζήτησαν από καθηγητή να τους δώσει διατριβή, όταν αυτός δεν ήταν κολλητός τους ή «μιλημένος»;
– Δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με την οικογενειοκρατία στα Πανεπιστήμια και τις «εκλογές» ΔΕΠ. Οι «άξιοι» συνάδελφοί μας διδάσκουν σήμερα στις Ιατρικές Σχολές και προετοιμάζουν διαδόχους. Βλέπετε κάποιον από αυτούς να αγωνιά σήμερα για τον ΕΟΠΥΥ; Υπάρχει κάποιος πανεπιστημιακός εδώ να με διαβάζει; οέο!
– Δεν μιλώ φυσικά για το όργιο των εκλογών στους ιατρικούς συλλόγους! Δεν κάνω παρά μια απλή αναφορά στο εκκολαπτήριο βουλευτών ακόμα και υπουργών που ήταν πάντα το συνδικαλιστικό κίνημα – και των γιατρών. Δεν μιλώ για τους πάνω από 20 (???) γιατρούς «συναδέλφους» βουλευτές και τον τρόπο που «συναισθάνονται» τα προβλήματα του χώρου που υποτίθεται ότι ανήκουν. «Ένα είναι το Κόμμα» που έλεγε και ο Χαρίλαος, καλή του ώρα!

Και μετά από όλα αυτά ζητάμε «Φωτιά και Τσεκούρι στους Προσκυνημένους», που θα ήθελαν να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ!!! Η Κάθαρση λοιπόν θα ξεκινήσει από αυτούς!!!!….
Ας ψάξουμε ο καθένας μας πόσες φορές και πότε για τελευταία φορά προσκύνησε, έγλειψε, παρακάλεσε, υποσχέθηκε ψήφο, δούλεψε «μαύρα», δεν έκοψε απόδειξη, πήρε φακελάκι, διέβαλε συνάδελφο κλπ κλπ και μετά ελάτε να στήσουμε γκιλοτίνες στο Σύνταγμα, να κόψουμε κεφάλια!
Διαβάζω και φρίττω! Οι «δηλωσίες» (νέο ’45) είναι «προδότες, δειλοί, ανίκανοι, χαμηλής επιστημονικής υποστάθμης, απελπισμένοι, απατεώνες, ποινικά υπόλογοι, πειθαρχικά υπόλογοι κλπ» ΚΑΙ «παραβάτες του Κ.Ο.Κ.» (αυτό πάντα μπαίνει – πως μας ξέφυγε!). Και υπάρχουν και μερικοί «δηλωσίες», που ΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ (!!!!!….) ότι «δεν είναι όλα αυτά που τους καταλογίζουμε και προσπαθούν να βγάλουν απλώς το ψωμάκι τους» Και ύστερα μιλάμε για Αξιοπρέπεια!….
Με τέτοια φρασεολογία μην περιμένουμε να πετύχουμε τίποτα άλλο παρά την απαξίωση των συναδέλφων που έχουν άλλη ματιά στα πράγματα. Με την χλεύη που τους περιβάλλουμε, αυτοί απλώς θα “αλλάξουν κανάλι”!

Υ.Γ. Δημοσιεύω την ανάρτηση, αλλά δεν θα μπω προσωπικά σε διάλογο. Η Επιθετικότητα είναι ένα από τα στοιχεία της Παθολογίας των ασθενών μου και πρέπει να την αντιμετωπίζω και να την περιθάλπω καθημερινά. Την βαριέμαι όμως αφόρητα στις διαπροσωπικές μου σχέσεις.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *