Δεν υπέγραψε! Ή αλλιώς πώς απολύθηκε μία καλή δημοσιογράφος

Η φωνή της φίλης μου ήταν ήρεμη και καθησυχαστική. Όχι, δεν θα το κάνει αυτό. Δεν συμβιβάζεται και δεν υποχωρεί στις αρχές της. Δεν θα υπογράψει την ατομική σύμβαση με τον εργοδότη της. Όχι, δεν θα υποκύψει στους εκβιασμούς αυτών που της ρουφάνε το αίμα.

Μίλησε με άλλους φίλους που εργάζονται σε άλλα κανάλια. Τα μαντάτα ήταν σκούρα εδώ και καιρό. Ξέρει ότι η κάθε πράξη έχει και το τίμημά της. Ξέρει ότι η Ελλάδα περνάει μια μεγάλη οικονομική κρίση. Αντιλαμβάνεται ότι τώρα σε αυτή την ηλικία πιο σωστό θα ήταν να σκεφτεί να κυνηγήσει τα λίγα χρόνια που της έχουνε μείνει για τη σύνταξη. Να σκύψει το κεφάλι να “το βουλώσει” για να τεκμηριώσει τον φάκελό της για τη συνταξιοδότηση. Είναι πεπεισμένη ότι λίγοι θα τολμούσανε να κάνουν το ίδιο. Μετρημένοι στα δάκτυλα ενός χεριού είναι οι άνθρωποι που αψηφούν τον κίνδυνο της απόλυσης και εκφράζουν ανοικτά την αντίρρησή τους στα απαράδεκτα και άδικα της εργοδοσίας. Το σκυμμένο κεφάλι δεν το κόβει το σπαθί, λέει μια ρουμανική παροιμία, αλλά μέχρι πότε να σκύψει το κεφάλι και πώς να δεχτεί το άδικο;

Τη Δ. την ξέρω χρόνια. Είναι από τους καλύτερους ρεπόρτερ της ελληνικής τηλεόρασης. Τη βλέπουμε σε μεταδόσεις από τους χώρους, σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της Αθήνας. Κάθε φορά που γίνονταν κινητοποιήσεις στον χώρο της υγείας ήταν η πρώτη που έπαιρνε να ρωτήσει τι γίνεται στο νοσοκομείο μας. Καλοκαίρια και χειμώνες την έβρισκα έξω από την πύλη του ΚΑΤ να περιμένει, ξεροσταλιάζοντας μαζί με τους τεχνικούς για να παρουσιάσει από πρώτο χέρι την είδηση. Εκεί, έξω, στις αντίξοες συνθήκες και όχι στη ζεστασιά του γραφείου ή με το φωτισμένο φόντο του στούντιο στο δελτίο των ειδήσεων. Εκεί που κυριολεκτικά την πιάνουν τα γέλια είναι ότι οι περισσότεροι συνάδελφοί της είπαν ότι έχει δίκιο και ότι δεν θα υπογράψουν, αλλά… όταν ανακοινώθηκε η απόλυσή της ανακάλυψε ότι ήταν η μοναδική που τόλμησε. Ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να πολεμήσεις για τα πιστεύω σου. Ξέρω πόσο δύσκολα αντέχεις στον “πόλεμο” των συναδέλφων.

Ελπίζω να αντέξει και να βρει τον δρόμο της. Της εύχομαι να συνεχίσει δυναμικά και μαχητικά τον δρόμο της όσο και μοναχικό να είναι. Ξέρω ότι δεν θα πτοηθεί. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα το βάλει κάτω.

Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=644755

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *