Το Πάσχα, η μεγαλύτερη γιορτή της ορθοδοξίας, γιορτάζεται σε όλη την Ελλάδα με ιδιαίτερο σεβασμό και ποικιλία εκδηλώσεων καθώς πέρα από θρησκευτική γιορτή, είναι στην καρδιά μας και σαν η ωραιότερη περίοδος του χρόνου.
Τα έθιμα, που παραδοσιακά υφίστανται, κάνουν αυτό τον εορτασμό σε κάποιες πόλεις μοναδικό. Η Τρίπολη είναι μια από αυτές. Εδώ η εμπειρία για τους μετέχοντες είναι μοναδική, τελείως διαφορετική και πρωτόγνωρη από άλλες περιοχές της χώρας. Γι αυτό και οι δημοτικές αρχές διαχρονικά έριχναν όλο το βάρος τους στον τομέα αυτό, προσελκύοντας πλήθος επισκεπτών.
Φέτος, όμως, τα πράγματα άλλαξαν επί τα χείρω. Παρότι οι καιρικές συνθήκες ήταν ευνοϊκές και η φύση οργίαζε από μια πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων, παρότι οι πεζοδρομήσεις κεντρικών οδών και πλατειών προϊδέαζαν για ένα ονειρεμένο εορτασμό, η εικόνα της πόλη μας το διάστημα αυτό υπήρξε τραγικά απογοητευτική. Χωρίς στολισμό, όχι καινούργιο, τουλάχιστον από τον υπάρχοντα των περασμένων ετών, χωρίς έμπνευση, χωρίς φαντασία, όλο μιζέρια και κακομοιριά, υπήρξε η τέλεια αποτυχία , που έφερε την απογοήτευση στους επισκέπτες της, ντόπιους και ξένους.
Τούτο αποτελεί κοινή παραδοχή και ελπίζουμε να το αναγνωρίσουν οι δημοτικοί μας άρχοντες ώστε να το απωθήσουν στα πιο κρυφά σημεία του δημοτικού υποσυνείδητου για να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Η πολιτική αυτογνωσία, άλλωστε, ως άσκηση έχει ενδιαφέρον και είναι αναγκαία.
Είπαμε για λελογισμένη διαχείριση των οικονομικών του δήμου, όχι όμως σε βάρος μιας πολιτιστικής υποδομής που έχει στεριώσει εδώ και πολλά χρόνια και αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση και προβολή της πόλης στο πανελλήνιο. Γιατί κακά τα ψέματα, «λεφτά υπάρχουν» γι αυτή τη γιορτή. Είναι τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που πετιούνται σε διάφορα μπουζουκοπανήγυρα του καλοκαιριού, υπό μορφή ενισχύσεων αμφιβόλου ποιότητας πολιτιστικών συλλόγων και τα οποία θα μπορούσαν να ενισχύσουν και ανανεώσουν το Πάσχα της Τρίπολης.
Η φετινή αποτυχία ας είναι μάθημα για όλους. Και η επίδειξη ωριμότητας εκ μέρους των πολιτών μας ταγών, μέσα από την αναγνώριση της αποτυχίας τους, είναι επιβεβλημένη, εφόσον δε πραγματοποιηθεί μπορεί να αξιοποιηθεί με σύνεση τα επόμενα χρόνια, για κάτι καλύτερο.Η προσδοκία υπάρχει και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να διαψευσθεί.
Τιμήθηκε!
Για μια ακόμη φορά φέτος το Πάσχα την ώρα που ήρθε το Αγιο φως αλλά και τη ώρα της Ανάστασης, τα τιμητικά αγήματα παρουσίασαν όπλα και η στρατιωτική μπάντα παιάνισε το εμβατήριο της σημαίας. Ξέρετε, αυτό το εμβατήριο που συνοδεύει τις αφήξεις και αναχωρήσεις των επισήμων. Έτσι ο Χριστός επέστρεψε αναστημένος σαν να ήταν κι αυτός ένας επίσημος, κρατικός αξιωματούχος. Εντυπωσιακό, δεν νομίζετε; Αυτός ο κορυφαίος ανυπότακτος της ανθρωπότητας, που περιφρόνησε όσο κανείς άλλος τις κοσμικές εξουσίες και σταυρώθηκε για τους ανθρώπους, τιμήθηκε σαν κρατικός επίσημος με αγήματα και εμβατήρια.
Με καβαλάρηδες
Τον Αγιώργη τους γιόρτασαν πολλά χωριά της Αρκαδίας, με τα χαρακτηριστικά έθιμα, που τοπικά υπάρχουν. Μεταξύ των άλλων και το έθιμο της συνοδείας της εικόνας του Αγίου, κατά την περιφορά της, από καβαλάρηδες, ντυμένους με παραδοσιακές ενδυμασίες. Αυτό συνέβη στο Ελαιοχώρι αλλά και στον Αγιάννη, το ορεινό χωριό του Αστρους.
Στη Νεστάνη
Επίσης, λαμπρά όπως πάντα, γιορτάστηκε και στη Νεστάνη ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου το λαϊκό δρώμενο- έθιμο όπου άνδρες και γυναίκες, ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, κρατώντας γκλίτσες, στολισμένες με αγριοσέλινα, που φυτρώνουν μόνο στο λόφο του Γουλά, κατεβαίνουν από το Γουλά στο μοναστήρι, τραγουδούν γνωστά τραγούδια που έχουν ρίζες βαθιά στο παρελθόν και τραγουδούνται μόνο στη Νεστάνη, και χορεύουν στο αλώνι του μοναστηριού, αλλά και στηυν πλατεία του χωριού.
Θέατρο
Στο Μαλλιαροπούλειο θέατρο της πόλης μας παρουσιάζεται για δυο μέρες, Παρασκευή 10 Μαίου και Σάββατο 11 Μαίου ο ανατρεπτικός μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη, «Η πόρνη από πάνω», με την Κατερίνα Διδασκάλου. Μια ζωή που έμοιαζε ιδανική, ένας έρωτας που έμοιαζε πραγματικός και μια αλήθεια που αποδείχτηκε ψεύτικη αναδύονται μέσα από την ερμηνεία της Κατερίνας Διδασκάλου- ως νοικοκυράς που μένει στο διαμέρισμα κάτω από αυτό της πόρνης. Η ηρωίδα, η Ερατώ, μεγαλώνει στην επαρχία, στην Πρέβεζα, με απαγορεύσεις και περιορισμούς. Στο πρόσωπο ενός Αθηναίου αστυνομικού πιστεύει πως βρήκε τον άγγελο που θα την οδηγήσει στη δική της Γη της Επαγγελίας και θα φωταγωγήσει τη ζωή της. Τον παντρεύεται με χαρά και τον ακολουθεί στην Αθήνα. Γρήγορα όμως διαπιστώνει πως όλα ήταν μέσα στο μυαλό της και πως ο άντρας της ήθελε μόνο μια νοικοκυρά να τον φροντίζει. Μια μέρα, μια πόρνη εγκαθίσταται στο διαμέρισμα πάνω από το δικό της και το χρησιμοποιεί ως χώρο εργασίας… Κάθε βράδυ η Ερατώ ακούει όσα γίνονται εκεί… Κι αρχίζει να βλέπει τη ζωή της διαφορετικά. Μια παράσταση με δυνατές συγκινήσεις και χιούμορ, που καταδύεται βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό φωτίζοντας δύσκολες αλήθειες και ψεύτικα όνειρα
Γιορτή μάνας
Ο Σύλλογος Στερεοελλαδιτών Αρκαδίας «Η Ρούμελη» τιμώντας τη γιορτή της Μητέρας διοργανώνει εκδήλωση με ομιλία που θα πραγματοποιηθεί Κυριακή 12 Μαίου 2013 και ώρα 7.300 μ.μ. στο Ξενοδοχείο «Μαίναλον». Η κ. Άννα Παγοροπούλου – Αβεντισιάν, Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Ψυχολογίας, θα πραγματευθεί το θέμα: « Η τέχνη να είσαι μητέρα», με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Θα αποτεφρωθεί
Το τελευταίο αντίο είπαν χθες συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι του διακεκριμένου ποινικολόγου Αλέξανδρου Κατσαντώνη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τη Μεγάλη Πέμπτη σε ηλικία 84 ετών.
Η σορός του θα μεταφερθεί σε αποτεφρωτήριο της Βουλγαρίας και οι στάχτες του θα διασκορπιστούν στα βουνά της Αρκαδίας από όπου καταγόταν. Από τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους ποινικολόγους, ο Α. Κατσαντώνης διετέλεσε καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ο τίτλος αυτός τον ακολουθούσε ως ένδειξη σεβασμού του νομικού κόσμου για την επιστημονική του κατάρτιση. Αρθρογραφούσε επί σειρά ετών σε εφημερίδες, και οι αγορεύσεις του στις αίθουσες των δικαστηρίων θύμιζαν πανεπιστημιακά αμφιθέατρα, καθώς έσπευδαν να τον ακούσουν πολλοί νεότεροι δικηγόροι.
Χαμογελάτε
Το πρωί ήμουν στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τι να δω? Μια τύπισσα, με πατημένα 120, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη & να βάζει κραγιόν.. Και φυσικά, έτσι αφηρημένη, όπως ήταν, είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου! Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή απ’ το ένα χέρι και το σάντουιτς από το άλλο. Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα μου, τότε μου φεύγει το κινητό όπως το κρατούσα με τον ωμό και μιλούσα και πέφτει μέσα στον καφέ, που είχα ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop χάλια.. Πάλι καλά, που δε βράχηκε η εφημερίδα, που είχα πάνω στο τιμόνι.. Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά…
ΠΑΠΑΜΗΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ <papamh22@otenet.gr>
