Τι θα μπορούσε να περιμένει ο Έλληνας γιατρός και ο ¨Έλληνας ασθενής από την συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή ¨Ένωση;
Το όραμα , ήταν καλύτερες συνθήκες εργασίας , περισσότερες δυνατότητες στην άσκηση της Ιατρικής , καλύτερη υγεία , υψηλότερο βιοτικό επίπεδο.
Αντ’ αυτού , διολισθαίνουμε γιατροί και ασθενείς σε ένα τριτοκοσμικό πρότυπο παροχών υγείας και διαβίωσης.
Αν το ζητούμενο ήταν όπως κάποιοι έλεγαν μια ισχυρή Ελλάδα εντός μιας ισχυρής Ευρώπης , δεν βλέπω πως αυτή η δήθεν δυνατή Ελλάδα και δήθεν δυνατή Ευρώπη , είναι τελείως αποκομμένη από τους πολίτες της.
Όταν ο οικονομικός προϋπολογισμός για την υγεία σχεδιάζεται με βάση , το τι συμβαίνει στο Μπαγκλαντές , το Αφγανιστάν και το Πακιστάν , δεν βλέπω ποιο είναι το όφελος για το πολυτιμότερο αγαθό , που είναι η υγεία των κατοίκων αυτής της Ελλάδος και αυτής της Ευρώπης.
Φαίνεται , ότι αντιθέτως , το ζητούμενο είναι η ισοπέδωση προς τα κάτω κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους τόσο σε , ότι αφορά την περίθαλψη , την ασφάλιση και την δίκαιη κατανομή του πλούτου , που παράγεται άφθονος λόγω των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Αν το πρότυπο είναι οι χώρες του τρίτου κόσμου , όπου ο μέσος όρος ζωής δεν υπερβαίνει τα 50 χρόνια , όπου ανθεί η ανασφάλιστη και παιδική εργασία και όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα που υποκριτικά θυμούνται κάποιοι όταν τους συμφέρει , είναι ανύπαρκτα , η παγκοσμιοποίηση με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος , μόνο δεινά έχει να προσφέρει στους Έλληνες και Ευρωπαίους πολίτες.
Εκπρόσωπος στον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο
