Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών ζητεί, με αγωγή του, ένα εκατομμύριο ευρώ από μένα και άλλο ένα από το protagon. Aιτία, το άρθρο που δημοσίευσα σχετικά με την οικονομική σχέση που υφίσταται μεταξύ γιατρού και ασθενούς. (Μπορείτε να δείτε εδώ το κείμενο της αγωγής). Προηγήθηκε σχετική αναφορά του Ιατρικού Συλλόγου προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Διαβάζοντας την ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου για το πρόσφατο άρθρο μου «Θέλει ο γιατρός μόνο «το καλό» του ασθενούς;» ομολογώ ότι έπεσα από τα σύννεφα. Διότι πραγματικά η ανακοίνωση αφορούσε ένα άλλο άγνωστο σε εμένα άρθρο κάποιου άγνωστου σε εμένα συνονόματου. Επιπλέον ο τόνος και το ύφος της ανακοίνωσης ασφαλώς δεν μπορούσε να προέρχεται από έναν σύλλογο του οποίου τα μέλη αυτοχαρακτηρίζονται ως «επιστήμονες».
Παρακάμπτοντας τώρα τις αναφορές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικές για την προσωπικότητα και την ιδιότητα μου ως δημοσιογράφου, θα προσπαθήσω να ανασυγκροτήσω τηλεγραφικά την επιχειρηματολογία του αρχικού άρθρου:
1) Το θέμα δεν αφορούσε αποκλειστικά τους Έλληνες γιατρούς. Αφορούσε γενικά τη σχέση γιατρού-ασθενούς παγκοσμίως. Χρόνια τώρα, η αρθρογραφία μου αντιμετωπίζει τις σχέσεις των ανθρώπων μέσα από τη φιλελεύθερη επιστημονική ανάγνωση. Από αυτό το πρίσμα, δεν εξαιρείται η σχέση γιατρού-ασθενούς. Αν επιμένετε ότι εξαιρείται, τότε θα πρέπει να εξηγήσετε και γιατί υπάρχει ιδιωτική υγεία.
2) Το θέμα δεν αφορούσε αποκλειστικά ή κυρίως το «φακελάκι» – που είναι πράγματι μια ελληνική ιδιατερότητα. Αφορούσε την ασυμμετρία της πληροφόρησης που χαρακτηρίζει τη σχέση γιατρού-ασθενούς. Ο γιατρός γνωρίζει πολύ περισσότερα για την κατάσταση και την θεραπεία του ασθενούς απ’ ό,τι ο ασθενής. Αυτό δίνει στον γιατρό ένα τεράστιο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στον καθορισμό του κόστους θεραπείας.
3) Υπάρχουν διάφορες λύσεις σ’ αυτό το πρόβλημα. Μία που κυριαρχεί στην Ελλάδα είναι να προσδιορίζουμε a priori οτι ο γιατρός κινείται με γνώμονα «το καλό του ασθενούς», οπότε το πρόβλημα παύει να υπάρχει. Η άλλη, που πρότεινα εγώ στο άρθρο μου, είναι να γίνουμε πιο ρεαλιστές και να αναγνωρίσουμε ότι ο γιατρός κινείται και στη βάση των δικών του συμφερόντων. Αν δεχτούμε αυτήν την άποψη τότε εκείνο που προέχει είναι να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητες πρόσβασης του ασθενούς σε όλες τις πηγές πληροφόρησης, καθώς και να κάνουμε τον ασθενή όσο πιο συνειδητοποιημένο γίνεται για τα δικαιώματά του. Επίσης, να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητες του ασθενή για σημαντική υλική αποζημίωση σε περίπτωση ιατρικής αμέλειας.
Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό και πρακολουθώντας καθημερινά την αρθρογραφία των ξένων ΜΜΕ μπορώ να διαβεβαιώσω τους πάντες ότι αυτές οι απόψεις και συζήτησεις κυριαρχούν στην ξένη αρθρογραφία. Χωρίς φυσικά να συνοδεύονται απο μηνύσεις, απειλές, αγωγές, οι οποίες ως μοναδικό στόχο έχουν τη φίμωση της κριτικής σκέψης στον βωμό στυγνών συντεχνιακών συμφερόντων.
Και κάτι τελευταίο: το site αυτό έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων που αναδεικνύουν, με θετικό τρόπο, τη δουλειά και τη διάθεση των Ελλήνων γιατρών. Αλλά τότε, βέβαια, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών δεν έκρινε απαραίτητο να ενημερώσει τα μέλη του. Μπορείτε να δείτε τα άρθρα αυτά ακριβώς από κάτω.
ΦΑΣΙΣΜΟΣ. ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ.