Ο Αδωνις Γεωργιάδης έχει πολύ δεξιό παρελθόν. Είναι φωνακλάς. Περιζήτητος στα τηλεοπτικά πάνελ, επειδή τσακώνεται εύκολα και βγαίνει η συνταγή για τους εκπομπάρχες. Ψήφισε και τα τρία μνημόνια. Εχει έναν εκδοτικό οίκο που κάθε τρεις και λίγο καίνε οπαδοί της «δικαιολογημένης βίας». Το πρωί είναι υπουργός και το βράδυ πουλάει βιβλία στην τηλεόραση. Τις προάλλες ανακοίνωσε ότι συνελήφθη επ’ αυτοφώρω συνδικαλιστής που εισέπραξε 50.000 ευρώ προκειμένου το σωματείο του να σταματήσει μια κατάληψη. Επιπλέον, έχει σύζυγο, δύο παιδιά, δύο χέρια και δύο πόδια.
Δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά είναι καλό ή κακό. Αλλωστε, κάποια πράγματα είναι όπως τα πάρει κανείς. Για παράδειγμα, εγώ βρίσκω μια χαρά που ένας άνθρωπος πουλάει βιβλία, αλλά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν έχει διαθέσεις κολακείας, όταν τον λέει «βιβλιοπώλη». Εκεί, όμως, που θα δυσκολευτούμε να διαφωνήσουμε είναι ότι ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν μυξοκλαίει. Δεν κρύβεται πίσω από την τρόικα. Δε λέει «εγώ είμαι καλό παιδί, ο Τόμσεν μου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό». Υπερασπίζεται τις απόψεις του χωρίς δεκανίκι. Μην παραξενευτείτε, αν αύριο ο υπουργός που κόβει από παντού και βάζει εισιτήριο στα νοσοκομεία καταγράψει ποσοστά δημοφιλίας που ο ανοιχτοχέρης Νικήτας Κακλαμάνης ούτε καν ονειρεύτηκε, όταν ήταν υπουργός Υγείας και εκτόξευε τη φαρμακευτική δαπάνη στη στρατόσφαιρα. Oπως και ο Στουρνάρας. Οι ίδιοι που τον αποκαλούν «τέταρτο μέλος της τρόικας», τον σέβονται πολύ περισσότερο από τον large Παπαθανασίου, που έβλεπε τη δημοσιονομική καταιγίδα αλλά μείωνε το τέλος ταξινόμησης, ώστε όλοι να αποκτήσουν πρόσβαση στο όνειρο του τζιπ. Παρά τη νάρκωση του λαϊκισμού, κάποιες αισθήσεις παραμένουν ενεργές.
Μεταξύ μας, τώρα! Εχει άδικο ο Γεωργιάδης, όταν λέει ότι, δίνοντας συντάξεις για πενηντάρηδες, δεν μπορούμε σήμερα να πληρώσουμε για τους εξηνταπεντάρηδες; Ετσι είναι, και χειρότερα. Το ασφαλιστικό σύστημα είναι μια κουρελού που κάθε ομάδα συμφερόντων έκοβε και έραβε ανάλογα με τα κέφια της. Κάπως έτσι, με πλασματικά χρόνια, προγράμματα εθελουσίας και αμαρτωλά ρουσφέτια, φτάσαμε να παίρνουν σύνταξη μητέρες στα 35 τους και υγιέστατοι αξιωματικοί γραφείου στα 40 κάτι. Και το λογαριασμό να πληρώνουν εργάτες που μαζεύουν ένσημα στη σκαλωσιά μέχρι τα εξηνταπέντε. Απλώς, δεν έχουν όλοι το θάρρος να μιλήσουν.
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
mvoitsidis@gmail.com
http://www.agelioforos.gr/
Οι …εργατες που αναφερει ο Κος Βοιτσιδης δεν ειναι για λυπηση !
Ο καθενας απο αυτους, συμπεριλαμβανομενων και δικων μου ανθρωπων, εχουν απο δυο-τρια διαμερισματα που τα εχτισαν με χιλιες και μια κομπινες με τα ενσημα , τα μεροκαματα, τα επιδοματα και ολα αυτα που δινοντουσαν χωρις κανενα ελεγχο στην Ελλαδα της ταχα δημοκρατιας !!!
Καλα θα κανουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ να κραταμε το στοματακι μας κλειστο και να κοιταξουμε πως θα δημιουργησουμε μια χωρα ευνομη, με ιδανικα και αξιοκρατια .
Γιατι το… Ελληνικη Δημοκρατια εχε καταντησει το πιο συντομο ανεκδοτο !!!